Nargiz

W jaki sposób wspiera ich udział w programie?

Nargiz uciekła z Tadżykistanu przed prześladowaniem, zabierając ze sobą trójkę dzieci. Gdy jej ojciec został zatrzymany przez służby specjalne, rodzina wiedziała, że nie zazna spokoju. Byli przesłuchiwani i zastraszani. Obawy o bezpieczeństwo rodziny spotęgowały problemy zdrowotne Nargiz. Najbardziej bała się o dzieci – dwoje z nich wymaga stałej opieki, a dom przestał być dla nich bezpiecznym miejscem. W Polsce otrzymali ochronę uzupełniającą.

Dziesięcioletnia Omina i jej czternastoletni brat Zurab, ze względu na niepełnosprawność i niedostosowanie budynku szkoły do ich potrzeb, korzystają z nauczania indywidualnego w domu. Szesnastoletni Zakir chodzi do szkoły. Nargiz cieszy się, że udział w programie Witaj w domu pozwoli jej lepiej zadbać o dzieci i da im większe szanse na integrację społeczną.

Ogromne wyzwanie stanowi dla nich codzienne poruszanie się. Rodzina wynajmuje mieszkanie w bloku nieprzystosowanym do potrzeb osób korzystających z wózków inwalidzkich. Po zjechaniu windą na dół, konieczne jest pokonanie schodów, co wymaga asysty dwóch sprawnych dorosłych. Nargiz ma poważne problemy z kręgosłupem i nie może podnosić ciężkich rzeczy. Z tego powodu dzieci spędzają dużo czasu w domu, co bardzo martwi ich mamę. Marzeniem Nargiz jest zamieszkanie w miejscu dostosowanym do potrzeb osób na wózkach. Nie stanowiłoby dla nich problemu nawet mieszkanie na szesnastym piętrze, o ile budynek byłby pozbawiony barier architektonicznych uniemożliwiających im codzienne wyjścia. Rodzina złożyła wniosek o przyznanie mieszkania komunalnego i otrzymała pozytywną decyzję, ale czas oczekiwania może wynieść nawet kilka lat.

Praca opiekuńcza, którą wykonuje Nargiz, zajmuje jej niemal cały czas. Stara się jednak uczyć języka polskiego, w czym pomaga jej wolontariuszka z Fundacji. Choć z polskim idzie jej coraz lepiej, regularne spotkania ze specjalistką integracji są nadal bardzo pomocne i odciążające. Nargiz korzysta zwłaszcza ze wsparcia w załatwianiu spraw urzędowych i w kontaktach ze szkołą.

Co lubią robić w wolnym czasie?

Nargiz chętnie gotuje i spędza czas z dziećmi. Omina i Zurab lubią wychodzić na spacery i bawić się na placu zabaw. Lubią też odwiedzać okolice swojej szkoły. Niestety nie mogą wejść do środka, bo budynek jest niedostosowany do potrzeb osób korzystających z wózków inwalidzkich. Niedawno rodzina zaadoptowała dwa kotki – wszyscy cieszą się ich towarzystwem i chętnie się z nimi bawią.

O czym marzą?

Nargiz mówi: “Chciałabym, aby moje dzieci były zdrowe i miały lepsze życie.” Marzy też o mieszkaniu w budynku pozbawionym barier architektonicznych, bez wysokiego parteru, który uniemożliwia im samodzielne wychodzenie na zewnątrz. Codzienne funkcjonowanie ułatwiłby im też prysznic – w obecnym mieszkaniu mają tylko wannę.

Na co zbieramy?

• wsparcie specjalistki integracji
• wsparcie mentorskie
• nauka polskiego

CEL: 22 012 zł

To koszt wsparcia zapewnianego rodzinie w ramach programu.